missie

Het idee om met deze blog te beginnen, zat al lang in mijn hoofd. Ik wou een plek creëren waar iedereen die een (stads)tuin heeft, kan kennismaken met andere manieren van tuinieren. Hoe het ook kan, op een meer natuurlijke manier, met winst voor de biodiversiteit, voor jezelf, voor je gezin en zelfs voor je gemeenschap.

Zoals de ondertitel van deze blog vermeldt, is het inrichten van een tuin louter als siertuin eigenlijk een beetje verkwisting van de weinige groene ruimte die ons nog rest. De tuinen van morgen lijken best een beetje meer op de tuinen van gisteren. Onze grootouders en de generaties voor hen hadden een tuin(tje) waarin misschien een fruitboom stond, een beetje moestuin, wat rabarber en een hoekje met sierplanten. Na een bezoekje kregen de mensen vaak een potje confituur mee naar huis, wat boontjes of ander goeds uit de tuin. Daar moeten we opnieuw naartoe maar zonder de bestrijdingsmiddelen die zoveel onzichtbare schade aanrichten.

De Australiërs Bill Mollison en David Holmgren gaven vanaf midden de jaren '70 van de vorige eeuw hun ideeën rond 'permacultuur' vorm. Na bijna een halve eeuw hebben de principes uit de permacultuur veel meer naambekendheid verworven. De opkomst van het internet heeft daarbij zeker geholpen. Het ontwerpen van de tuin volgens permacultuur principes is maar een klein deel van de hele filosofie die erachter steekt.

"Permacultuur wordt vaak gezien als een ‘coole’ vorm van biologisch tuinieren, maar kan beter worden omschreven als een ontwerpsysteem voor veerkrachtig leven en landgebruik op basis van universele ethiek en ecologische ontwerpprincipes. Hoewel de primaire focus van permacultuur ligt op het herontwerpen van tuinieren, landbouw, veeteelt en bosbouw, gelden dezelfde ethiek en principes voor het ontwerp van gebouwen, gereedschappen en technologie." (David Holmgren)

Daarnaast is er nu een nieuwe beweging die eveneens opgang maakt, namelijk die van de voedselbossen. Hoewel men pas spreekt over een voedselbos wanneer 1 hectare of meer op die manier ingericht wordt, zijn principes daaruit zeker op kleine schaal toepasbaar.

Stel je voor dat we met zijn allen in onze tuin gaan moestuinieren en daarbij de hierboven vermelde technieken gebruiken. Dan krijg je een stedelijk netwerk van voedselvoorziening dat een aanvulling kan zijn op de bestaande voedselketens. We kunnen voedsel uit de tuin ruilen met onze familie, buren, straat,... We kunnen wekelijkse boerenmarkten organiseren waar we de overvloed kunnen verkopen. We werken ongezien aan een verbetering van de sociale omgang. We leren terug als gemeenschap samenwerken.

Deze blog wil dit mee ondersteunen. Hopelijk wakkert het vuur aan bij nog meer mensen en ontstaat er spontaan een netwerk, een collectief of een vzw. Er zijn ondertussen veel losse draadjes, veel losse initiatieven in de regio. Het voelt aan dat de tijd rijp is om daar een heus kenniscentrum rond te bouwen. Een kenniscentrum dat zelf allerhande initiatieven kan ontplooien maar ook andere initiatieven kan ondersteunen. 

Interesse om mee te denken? Stuur een bericht naar detuinvanmorgen@gmail.com.

Kurt