Al die vuiligheid...

 

Ik hoor het mijn bejaarde buren, groottantes en -nonkels nog altijd zeggen: 'al die vuiligheid' als ze de afgevallen bladeren van de bomen in de straten bedoelden. De bladeren moesten opgeveegd worden en omdat veel mensen in de binnenstad maar een kleine tuin of zelfs maar een koertje hadden, verdween 'die vuiligheid' in de vuilniston. Iedereen kind van zijn tijd.

Nu denk ik wat een zonde. Geen enkel blad verlaat hier nog de tuin. Zodra de herfst intreedt, strooi ik een deel van de afgevallen bladeren op de bodem rond de planten en de struiken. Daar breken ze langzaam af en beschermen de grond tijdens de winter. Ze geven hun voedingsstoffen langzaam af en zijn geliefd bij insecten. Ze helpen met hun biomassa een gezonde, luchtige grond opbouwen, vol bodemleven. Een ander deel van de bladeren verdwijnt op een hoop waar die de tijd krijgt om af te breken tot bladmulch, een perfecte grondverbeteraar of toevoeging bij de aarde in potten.

Bladeren = opbrengst uit de eigen tuin!